Kennis is macht. Macht is geld. Dat leerde ik tijdens de geschiedenislessen op de middelbare school. Oude machtsblokken in de Middeleeuwen hielden zich strikt aan dit principe. Koningen, ridders en andere machthebbers hielden kennis daarom lekker geheim. Gevolg is een rijke geschiedenis vol mysterie, drama’s en ander voer voor scriptschrijvers en filmmakers. Heerlijk! Vele bedrijven en non profits werken nog steeds volgens dit principe en houden belangrijke kennis rond hun dienst of product voor zichzelf. Kennis die vaak mooie engaging content tot gevolg zou hebben, goed voor heel wat likes en geïnteresseerde mogelijke klanten.
Nog even en dan heeft iedereen in de wereld toegang tot kennis. Dankzij internet. Leidt het hebben van kennis nog steeds naar macht? Niet direct. Internet heeft ertoe geleid dat geheimen – tegen wil en dank soms- meer en meer prijs gegeven worden. Zelfs de meest verborgen geheimen op top niveau zijn online vindbaar. Denk aan Wikileaks. Het geheim is minder houdbaar, kennis is wijdverbreid toegankelijk en leidt niet per definitie naar de macht. Althans niet meer naar macht bij één persoon. De macht van kennis is bij het volk komen te liggen. En het volk doet er niet veel mee, want het wordt overladen met kennis. Kennis is in waarde gedevalueerd.
Toch kom ik nog redelijk vaak op de werkvloer tegen dat bedrijven hun kennis niet durven te vertalen in content. ‘Je kunt niet een Facebook post doen over de magische verrassingen op kamp, want dan geven we het weg’. ‘Nee liever geen post over dat project dat eigenlijk niet van de grond kwam, dan geven we het signaal dat we het niet kunnen’. Zoals de kok die zijn recept geheim houdt, zo houden bedrijven hun dossiers gesloten. Ten onrechte. Want het prijsgeven van de ingrediënten kost je geen prospects, maar weet ze juist te binden.
In het boek de alchemist van Paolo Coelhu zijn een herder en een alchemist op weg in de woestijn. Ze komen bedoeïen te paard tegen die hen tegenhouden. De bedoeïen vragen de alchemist wat voor flesje hij bij zich heeft en wat er in zit. De alchemist antwoordde: “In het flesje zit een goedje waarmee ik lood in goud kan veranderen”. De bedoeïen waren even stil en barstten even later in lachen uit. Ze gingen er vanuit dat de alchemist een grap maakte. Ze beroofden de alchemist en de herder niet en lieten hen hun gebied binnengaan.
Zo is het ook met de geheimen van je product of dienst: leg ze op tafel. Vertel het verhaal. Maak er mooie content van. Vertel alles. Over je mislukte project: je laat zien dat je verantwoordelijkheid kunt nemen voor fouten en dat je een ‘ lerende organisatie’ bent. Geef je verrassing weg op kamp: je geeft daarmee je beleving niet weg, maar iets om op te verheugen. Deel je recept kok! Het gaat niet om het eten, maar om de beleving van eten in jouw restaurant.
Recente reacties